خواص: خروج باقلا از معده به سرعت انجام می‌گیرد و موجب ترمیم زخم‌های امعاء و از بین بردن اسهال و استفراغ می‌شود. در ضمن باقلا باعث تسکین سرفه و تقویت ریه و نیروی جنسی می‌شود. آب پخته شده آن در رفع انسدادها به کار می‌رود و از تولید سنگ جلوگیری می‌کند.
خواص: خروج باقلا از معده به سرعت انجام می‌گیرد و موجب ترمیم زخم‌های امعاء و از بین بردن اسهال و استفراغ می‌شود. در ضمن باقلا باعث تسکین سرفه و تقویت ریه و نیروی جنسی می‌شود. آب پخته شده آن در رفع انسدادها به کار می‌رود و از تولید سنگ جلوگیری می‌کند.
خواص: هضم عدس به کندی صورت می‌گیرد و با معده سازگار نیست. عدس موجب تولید سودا و غلیط شدن خون می‌شود. به همین دلیل مانع عبور خون در عروق ریز می‌شود و در نتیجه ادرار و خون حیض را کاهش می‌دهد. زیاد خوردن عدس موجب پدید آمدن بیماری‌های سوداوی، خشکی بدن، کاهش قوای جنسی و دیدن خواب‌های پریشان می‌شود. بدترین حالت این است که با ماهی نمک سود مصرف شود.
خواص: هضم عدس به کندی صورت می‌گیرد و با معده سازگار نیست. عدس موجب تولید سودا و غلیط شدن خون می‌شود. به همین دلیل مانع عبور خون در عروق ریز می‌شود و در نتیجه ادرار و خون حیض را کاهش می‌دهد. زیاد خوردن عدس موجب پدید آمدن بیماری‌های سوداوی، خشکی بدن، کاهش قوای جنسی و دیدن خواب‌های پریشان می‌شود. بدترین حالت این است که با ماهی نمک سود مصرف شود.
خواص: هضم عدس به کندی صورت می‌گیرد و با معده سازگار نیست. عدس موجب تولید سودا و غلیط شدن خون می‌شود. به همین دلیل مانع عبور خون در عروق ریز می‌شود و در نتیجه ادرار و خون حیض را کاهش می‌دهد. زیاد خوردن عدس موجب پدید آمدن بیماری‌های سوداوی، خشکی بدن، کاهش قوای جنسی و دیدن خواب‌های پریشان می‌شود. بدترین حالت این است که با ماهی نمک سود مصرف شود.
خواص: هضم عدس به کندی صورت می‌گیرد و با معده سازگار نیست. عدس موجب تولید سودا و غلیط شدن خون می‌شود. به همین دلیل مانع عبور خون در عروق ریز می‌شود و در نتیجه ادرار و خون حیض را کاهش می‌دهد. زیاد خوردن عدس موجب پدید آمدن بیماری‌های سوداوی، خشکی بدن، کاهش قوای جنسی و دیدن خواب‌های پریشان می‌شود. بدترین حالت این است که با ماهی نمک سود مصرف شود.
خواص: هضم عدس به کندی صورت می‌گیرد و با معده سازگار نیست. عدس موجب تولید سودا و غلیط شدن خون می‌شود. به همین دلیل مانع عبور خون در عروق ریز می‌شود و در نتیجه ادرار و خون حیض را کاهش می‌دهد. زیاد خوردن عدس موجب پدید آمدن بیماری‌های سوداوی، خشکی بدن، کاهش قوای جنسی و دیدن خواب‌های پریشان می‌شود. بدترین حالت این است که با ماهی نمک سود مصرف شود.
ماش در درجه‌ی اول سرد و مایل به خشکی است. پوست‌کنده آن در تری و خشکی است.
پوست‌کنده آن در تری و خشکی معتدل است. اثر آن تا سه سال باقی می‌ماند.
خواص: ماش از عدس لطیف‌تر و نفخ آن از باقلوا کمتر است. غذائیت زیادی دارد و تولید خلط صالح می‌کند ولیکن به کندی از معده خارج می‌شود مخصوصاً وقتی که پوست آن را گرفته باشند.
لوبیای سرخ، گرم و تر است. لوبیای سفید، معتدل در حرارت و برودت است.
اثر لوبیا تا دو سال باقی می‌ماند.
نخود خشک در درجه اول گرم و خشک است. نخود تازه در درجه اول گرم و تر است. نخود از بهترین حبوب خوراکی است که نیکوترین آن سفید رنگ و بزرگ است و اثرش تا سه سال باقی می‌ماند.
طبیعت سرد و خشک.. ذرت دانه سفید بزرگ‌تر از عدس و شیرین آن از بهترین انواعش می‌باشد.