عدس در حرارت مایل به اعتدال و در درجه دوم خشک است.
خواص: هضم عدس به کندی صورت می‌گیرد و با معده سازگار نیست. عدس موجب تولید سودا و غلیط شدن خون می‌شود. به همین دلیل مانع عبور خون در عروق ریز می‌شود و در نتیجه ادرار و خون حیض را کاهش می‌دهد. زیاد خوردن عدس موجب پدید آمدن بیماری‌های سوداوی، خشکی بدن، کاهش قوای جنسی و دیدن خواب‌های پریشان می‌شود. بدترین حالت این است که با ماهی نمک سود مصرف شود.
مضرات: برای افراد سرد و خشک مزاج و کسانی که ضعف بینایی و ضعف معده و قولنج و بواسیر دارند مضر است. خوردن عدس با شیرینی ضرر دارد.
مصلح: عدس باید با روغن کنجد تازه یا روغن گاو و یا روغن بادام و سرکه و گوشت پخته شود و مورد استفاده قرار گیرد.
مطالب مرتبط: